Ik ben opgegroeid met de overtuiging dat je altijd goed moest leren, alles uit jezelf moest halen en een zo hoog mogelijke opleiding moest volgen om later een goede baan te krijgen.
Dat was de maatstaf voor succes, en ik heb dat ook in mijn eigen leven toegepast door mijn HBO-opleiding in de techniek af te ronden.
Toen mijn zoon naar de middelbare school ging, ontstond de mogelijkheid om naar het Atheneum te gaan na de brugklas. Uiteindelijk besloot hij halverwege de opleiding om naar de HAVO over te stappen en heeft deze afgerond.
In 2020 begon hij vol goede moed aan een HBO-opleiding, maar na twee keer het eerste jaar doorlopen te hebben zonder succes, stond hij voor een keuze: werken of een andere opleiding. Hij koos ervoor om te gaan werken, vier dagen per week bij een landelijke bouwmarkt.
Ik moet toegeven dat dit niet het pad was dat ik voor hem had voorzien.
Mijn verwachting was dat hij zijn HBO-opleiding zou afronden, net zoals ik dat had gedaan.
Maar wat ik heb gezien in de afgelopen twee jaar heeft mijn overtuigingen volledig veranderd. Ik heb mijn zoon zien groeien op manieren die ik niet had verwacht. Hij gaat met zoveel plezier naar zijn werk, helpt klanten met enthousiasme en heeft fijne collega’s om zich heen. Zijn persoonlijke groei is indrukwekkend en hij haalt zichtbaar voldoening uit zijn werk.
Ik ben er trots op dat hij zijn eigen keuzes maakt en zijn eigen weg volgt in het leven.
Het was mijn belemmerende overtuiging dat je een zo hoog mogelijke opleiding moest volgen om een goede baan te krijgen.
Maar wat is eigenlijk een ‘goede baan’? Voor mij is dat nu veranderd. Ik zie nu dat het gaat om persoonlijke groei, plezier en voldoening in wat je doet.
Mijn zoon heeft me laten zien dat er meer manieren zijn om succes te definiëren. Het draait niet om diploma’s, maar om gelukkig zijn in je werk en jezelf blijven ontwikkelen. En daar gaat het volgens mij om.
Herken jij zo’n overtuigingen?
